Flynt en Saskia op de Eurodogshow in Kortrijk voor dat de shows nog gelopen moesten worden.
Op vrijdag 15 november gingen Flynt en ik onderweg met de auto naar onze eerste internationale show. We hadden behalve dat er meer dan 3.000 honden meegingen doen per dag geen idee van wat we konden en moesten verwachten. Ook de andere deelnemende honden kenden wij niet.
Op vrijdag zijn we eerst langs Stephane en Ann en Toby gegaan. Flynt kon even heerlijk los in de tuin tijdens een lange wandeling aan de buitenkanten van het stadje Menen. Het was prachtig weer en de honden vermaakten zich enorm. Toen ik 's middag de tekenband van Flynt verwijderde schrok ik enorm. Een dunne fel roze band was zichtbaar op zijn huid en in zijn haar. Snel hebben we geprobeerd dit er uit te wassen maar helaas. Niets mocht baten. Ik zag onze kansen per minuut slinken en was er zeer verdrietig onder. Al onze trainingsuren weg door zo'n nieuwe tekenband.
Op zaterdagochtend ging de wekker om 06.00 uur maar ik was al geruime tijd wakker met de kriebels in mijn buik. Snel Flynt uitgelaten in het park en een paar sprintjes met hem getrokken. In het donker en niemand anders op straat. Best griezelig maar met Flynt erbij hoef ik niet bang te zijn dacht ik zo. Om 07.00 uur in de dikke mist met de auto op weg naar de Expo hallen in Kortrijk. De familie Knip, bekend van Drentenvrienden, begroette ons hartelijk en hadden een bench voor ons vrijgehouden. We konden even rusten in half 5 en waren pas rond 11.00 uur aan de beurt. In de loop van de ochtend ariveerde Ann Dehaene die mij kwam aanmoedigen. Voor die tijd had haar vriendin al een prachtige foto van mij en Flynt gemaakt een mooi aandenken aan een fantastisch weekeinde.
We wonnen de eerste show op zaterdag ondanks dat de keurmeester wel degelijk de roze band op zijn huid zag. Flynt kreeg complimenten over zijn fysiek en met een U en onze eerste CAC en CACIB punten togen we rond half 4 naar de Erering. Kansloze zaak daar de keurmeester bekeek ons ras (en overigens niet alleen ons maar ook de Stabij en andere honden) niet of nauwelijks. Maar om een keer in deze enorm grote Erering met al het publiek en muziek ons ras te mogen showen was een hele eer.
Zeer tevreden gingen we doodmoe naar huis en op tijd naar bed na een heerljike warme maaltijd bij mijn gastgezin en familie Ann Dehaene en Bernard Guilbert.
Zondagochtend was al een stuk relaxter als zaterdag, De eerste punten waren immers binnen en ik wist wat ik moest verwachten. De Expo hallen vond ik moeiteloos en ik was duidelijk minder gespannen. Het hongaarse jurylid koos ons weer als BOB en opnieuw scoorden we een vol CAC en CACIB punt. De Erering was nu meer een formaliteit maar wederom erg leuk en zeer druk op de zondag. Met weer een beker en diploma reden we rond half 5 jubelend terug naar Menen op naar de bubbels en de felicitaties.
Maandag 18 november was een rustdag. Flynt was compleet uitgeteld van alle indrukken en drukte en ook ik kon de rust in huis goed gebruiken. We hebben samen met Ann nog even een stadswandeling gedaan en terwijl ik daar op een bankje in het centrum van de geboortestad van mijn moeder zat met Flynt kwam er een oudere dame op ons af die vroeg " is dat een Drentsche Patrijshond " toen ik daar bevestigend op antwoorrdde smolt ze bijna. Ze kende het ras had er zelf ook een gehad en vond het geweldig dat we het zo goed gedaan hadden op de show in Kortrijk. Die dag en de dag erna nog veel meer complimenten gekregen op straat over die mooie jachthond daar in Menen. Duidelijk dat de jacht en alles wat daar omheen zit hier nog veel meer leeft als bij ons.
Zeer tevreden en met een krat vol bekers, plaids en diploma's hebben we op dinsdag afscheid genomen van de familie en zijn we terug naar Nederland gereisd. Flynt heeft het super gedaan. Zeer trots op mijn jonge reu.
Op vrijdag zijn we eerst langs Stephane en Ann en Toby gegaan. Flynt kon even heerlijk los in de tuin tijdens een lange wandeling aan de buitenkanten van het stadje Menen. Het was prachtig weer en de honden vermaakten zich enorm. Toen ik 's middag de tekenband van Flynt verwijderde schrok ik enorm. Een dunne fel roze band was zichtbaar op zijn huid en in zijn haar. Snel hebben we geprobeerd dit er uit te wassen maar helaas. Niets mocht baten. Ik zag onze kansen per minuut slinken en was er zeer verdrietig onder. Al onze trainingsuren weg door zo'n nieuwe tekenband.
Op zaterdagochtend ging de wekker om 06.00 uur maar ik was al geruime tijd wakker met de kriebels in mijn buik. Snel Flynt uitgelaten in het park en een paar sprintjes met hem getrokken. In het donker en niemand anders op straat. Best griezelig maar met Flynt erbij hoef ik niet bang te zijn dacht ik zo. Om 07.00 uur in de dikke mist met de auto op weg naar de Expo hallen in Kortrijk. De familie Knip, bekend van Drentenvrienden, begroette ons hartelijk en hadden een bench voor ons vrijgehouden. We konden even rusten in half 5 en waren pas rond 11.00 uur aan de beurt. In de loop van de ochtend ariveerde Ann Dehaene die mij kwam aanmoedigen. Voor die tijd had haar vriendin al een prachtige foto van mij en Flynt gemaakt een mooi aandenken aan een fantastisch weekeinde.
We wonnen de eerste show op zaterdag ondanks dat de keurmeester wel degelijk de roze band op zijn huid zag. Flynt kreeg complimenten over zijn fysiek en met een U en onze eerste CAC en CACIB punten togen we rond half 4 naar de Erering. Kansloze zaak daar de keurmeester bekeek ons ras (en overigens niet alleen ons maar ook de Stabij en andere honden) niet of nauwelijks. Maar om een keer in deze enorm grote Erering met al het publiek en muziek ons ras te mogen showen was een hele eer.
Zeer tevreden gingen we doodmoe naar huis en op tijd naar bed na een heerljike warme maaltijd bij mijn gastgezin en familie Ann Dehaene en Bernard Guilbert.
Zondagochtend was al een stuk relaxter als zaterdag, De eerste punten waren immers binnen en ik wist wat ik moest verwachten. De Expo hallen vond ik moeiteloos en ik was duidelijk minder gespannen. Het hongaarse jurylid koos ons weer als BOB en opnieuw scoorden we een vol CAC en CACIB punt. De Erering was nu meer een formaliteit maar wederom erg leuk en zeer druk op de zondag. Met weer een beker en diploma reden we rond half 5 jubelend terug naar Menen op naar de bubbels en de felicitaties.
Maandag 18 november was een rustdag. Flynt was compleet uitgeteld van alle indrukken en drukte en ook ik kon de rust in huis goed gebruiken. We hebben samen met Ann nog even een stadswandeling gedaan en terwijl ik daar op een bankje in het centrum van de geboortestad van mijn moeder zat met Flynt kwam er een oudere dame op ons af die vroeg " is dat een Drentsche Patrijshond " toen ik daar bevestigend op antwoorrdde smolt ze bijna. Ze kende het ras had er zelf ook een gehad en vond het geweldig dat we het zo goed gedaan hadden op de show in Kortrijk. Die dag en de dag erna nog veel meer complimenten gekregen op straat over die mooie jachthond daar in Menen. Duidelijk dat de jacht en alles wat daar omheen zit hier nog veel meer leeft als bij ons.
Zeer tevreden en met een krat vol bekers, plaids en diploma's hebben we op dinsdag afscheid genomen van de familie en zijn we terug naar Nederland gereisd. Flynt heeft het super gedaan. Zeer trots op mijn jonge reu.